8 - Willem Waltman
x
9 - Maria Louiza Hartman

Herinneringen van zoon Willem (*1891) aan vader Willem en moeder Maria Louiza

"Het was 3 augustus 1966. Eerst dacht ik aan mijn 75^e verjaardag terug. Welnu op deze morgen, kreeg ik alles wat ik in mijn prille jeugd beleefd had glashelder voor ogen.

Vreemd, heel vreemd. ’t Was of ik ’t alles weer beleefde, alsof ik ’t alles nogmaals meemaakte. En toen dacht ik waarom zou ik dit alles niet eens op papier zetten. Ik zag deze morgen de beeltenis van mijn moeder zo duidelijk voor me, alsof ’t echt was. Moeder die zoo’n heel moeilijk leven had en die mij zo echt kon vertroetelen. Te meer nog omdat ik zo tenger en teer was. Ik hield heel veel van haar en ofschoon zij reeds op 44 jarige leeftijd is gestorven, denk ik nog veel aan deze wijze Vrouw. Want moeder was voor haar tijd aardig modern en behoorlijk ontwikkeld. En nog ieder jaar 3 maart zal ik bij ’t ontwaken denken: Moeder's verjaardag.

Als ik hierboven schreef dat moeder een moeilijk leven had, dan was de oorzaak daarvan de drank. Vader had een slijterij en had een goede zaak. De twee panden waren eigendom en bovendien bezat hij nog enkele huizen. Heel eigenaardig dat Vader, die voor zijn tijd ook sportief was, hij hield van roeien, zwemmen, schaatsen (in de winter van 1890-1891 zelfs 69 dagen achtereen), kegelen en bovendien toneel. Hij was onbetwist de beste toneelspeler in Dordrecht dat hij nimmer buitenshuis een borrel dronk. Thuis echter waar hij ’t zo te pakken had, des te erger. ’t Is zelfs zover gekomen dat hij niet meer op kon staan, alvorens enkele borrels gehad te hebben.

Dat hierdoor zeer vreselijke toestanden ontstonden is begrijpelijk. Drama’s hebben zich thuis afgespeeld…"